سلام رهگذر

خوش آمدی به خلوت این راه خالی از عابر

خوش آمدی به هیاهوی این سکوت بی وقفه

چه لحن خوشایند ساده ای داری

چقدر خوشحالم

صدایت آشناتر از آشناست ; باور کن!

دلم تکانی خورد

تو از کدام سپیده طلوع کرده ای که می دانی

برای ظلمت شبهای من ستاره کافی نیست؟

تو موج پر تب و تاب کدام در یایی

که باز میدانی ; رکود یکسر این زندگی به دست طوفانیت شکسته خواهد شد؟

-سلام رهگذر

خوش آمدی به تماشای این غروب رویایی

در این شعاع سرخ دل انگیز

چه قدر تنهاییم ; چه قدر زیبایی

تو از دیار سبز کدام عاشق آمده ای؟

خوش آمدی به خانه قلبم ; اگر چه صاحب آن

غمین و سر گشته است.

-سلام رهگذر

گذشتنت حقیقت تلخی است ; ولی چه باید کرد؟

تو نیز خواهی رفت .

تو نیز خواهی رفت .

چرا که رهگذری و ماندنت چه منافات فاحشی دارد با نامت

و بودنت تو را به مسلخ نابودی می کشد آرام

تو می روی چون باد

به دست خدا می سپارمت ای آشنای غریب

نمی روی از یاد!

نمی روی از یاد